W roku 1993 w stanie Arizona oskarżony Wayne James Nelson został uznany winnym próby wyłudzenia prawie dwóch milionów dolarów ze stanowej kasy. Podczas procesu Nelson - kierownik Arizona State Treasurer starał się przekonać sąd do swej niewinności twierdząc, że fundusze przekazywane były do fałszywego dostawcy. Świadczyłoby to o braku dostatecznych zabezpieczeń w nowym systemie komputerowym.

Ponieważ ludzkie wybory nie są przypadkowe, jest mało prawdopodobne, by wymyślone wartości podążały za Prawem Benforda. Oto kilka sygnałów, które mogą wskazywać na oszustwo w tym przypadku:

• Jak to często bywa w przypadku nadużyć finansowych, malwersant rozpoczyna proceder od niższych kwot, a następnie zmierza ku wyższym.
• Większość z rozpatrywanych kwot była tuż poniżej wartości $100.000. Jest wielce prawdopodobne, że operacje o większej wartości wymagały dodatkowej kontroli, uwierzytelnienia lub ręcznego podpisu kierownika. Utrzymanie wartości czeków poniżej kwot progowych i próba ominięcia dodatkowej kontroli wskazywać może na próbę oszustwa.
• Wzorce wartości czeków są niemal odwrotne w porównaniu do tych wynikających z Prawa Benforda. Ponad 90% z nich ma cyfrę 7, 8 lub 9 na pierwszej pozycji.
• Zdawać by się mogło, że liczby zostały dobrane tak, aby sprawiać wrażenie przypadkowych. Prawo Benforda jest sprzeczne z intuicją. Ludzie zazwyczaj nie zdają sobie sprawy, że niektóre cyfry występują w przyrodzie częściej. Żadna z wartości czeku nie została zduplikowana. Nie występują zaokrąglone liczby. Wszystkie czeki zawierają wartości po przecinku (centy).

Tabela 1 – Lista kwot, na które zostały wystawione sfałszowane czeki przez W.J. Nelsona

Źródło: Opracowanie własne

Nelson podświadomie powtórzył niektóre cyfry oraz kombinacje cyfr. Wśród dwóch pierwszych cyfr wartości czeków dwukrotnie użyte zostały kombinacje: 87, 88, 93 oraz 96. W ostatnich dwóch cyfrach: 16, 67 oraz 87 zostały powielane. Występowała tendencja do obierania wyższych cyfr, co stoi w sprzeczności z Prawem Benforda. Łącznie 160 cyfr zostało użytych w 23 liczbach. Liczebność poszczególnych cyfr począwszy od 0 do 9 przestawia się następująco: 7, 19, 16, 14, 12, 5, 17, 22, 22 oraz 26. Kontroler finansowy zaznajomiony z Prawem Benforda badając te liczby od razu spostrzeże, że nie pokrywają się one z modelem, a tym samym zasługują na głębszą uwagę.

Źródło: Mark J. Nigrini “I've Got Your Number”, 1999